Krótkie wspomnienie patrona Płocka, świętego Zygmunta

Jeszcze za życia ojca Gundobada, Zygmunt przejął władanie we wschodniej części Burgundii. Wychowany w duchu arianizmu, przeszedł na katolicyzm. W 522 roku umarła jego żona Amalberga, z którą miał syna Sygeryka. Druga żona Zygmunta dała mu dwóch kolejnych synów. Nienawidziła ona Sygeryka, chciała bowiem by to jej dzieci zasiadły w przyszłości na tronie. Uknuła więc intrygę i przekonała męża, że Sygeryk spiskuje przeciwo niemu, by przejąć władzę. Zygmunt kazał zabić więc własnego syna.

Czytaj także: W piątek ostatnie pożegnanie Druhny Sabiny Milke

Żałując później tej decyzji i chcąc ją odpokutować, udał się do klasztoru świętego Maurycego w Agaune i tam modlił się i wiódł życie mnicha. W tym czasie władzę w Burgundii przejął jego brat. Dziadek Sygeryka, chcąc pomścić wnuka wypowiedział wojnę królestwu Zygmunta, który opuścił klasztor, by dołączyć do brata. Wojska Burgundii nie miały szans w starciu z połączonymi siłami ostrogocko-frankijskimi. Zygmunt ponownie schronił się za klasztornymi murami. Został jednak zdradzony przez arian, którzy wydali go Frankom. Według jednego z podań, został wraz z całą rodziną wrzucony do głębokiej studni gdzie utonął. Katolicy zaczęli oddawać część Zygmuntowi, uważając go za męczennika. Ciało króla zostało wydobyte ze studni i złożone do grobu. Miejsce pochówku stało się ważnym punktem pielgrzymek.

Relikwie świętego Zygmunta nad Wisłę trafiły w XII wieku za sprawą biskupa płockiego Wernera. Fragment czaszki trafił do bazyliki katedralnej. Później wykonano srebrne popiersie. Zostało one skradzione przez nazistów w 1945 roku. Po wojnie zostało odzyskane i umieszczone w Muzeum Narodowym w Warszawie. W 1981 roku wróciło do Płocka.

Codziennie najświeższe informacje z Płocka na Twoją skrzynkę. Zapisz się do newslettera!

źródło: prawica.net