ZOO Płock. Nowe zwierzęta w Płockim Ogrodzie Zoologicznym! To dwie pary głuszców - największych ptaków grzebiących w Polsce

Od kilku dni w Płockim Ogrodzie Zoologicznym mieszkają dwie młode pary głuszców zwyczajnych, które przybyły do naszego ZOO prosto z go ZOO z Parc animalier de Sainte – Croix we Francji. Głuszce są największymi ptakami grzebiącymi Europy. Samce osiągają rozmiary dużej gęsi i ważą około 6,5 kilograma - są cięższe od sami. Jak rozpoznać dokładniej te ptaki? Posiadają jasny zakrzywiony dziób i czerwoną plamę nad oczami.

Upierzenie korpusu samca jest czarne z długimi, szarymi cętkami. Skrzydła w kolorze brązowym mają charakterystyczne białe plamy. Długi, zakrzywiony do góry ogon jest czarny z białymi plamkami. W okresie zimowym wokół palców głuszcom wyrastają drobne piórka umożliwiające przemieszczanie się po śniegu. Samica ma ubarwienie brunatne upodabniające ją do suchej trawy. Na jej korpusie miejscami występują białe prążki. Z wyglądu przypomina nieco samicę cietrzewia. - tłumaczą dokładniej pracownicy ZOO.

Głuszce znane są przede wszystkim z widowiskowych tokowisk - ich sezon godowy zaczyna się na przełomie marca i kwietnia, a wygasa z początkiem maja. Samce zajmują swoje terytorium jednak wcześniej, bo już w połowie lutego, a ich pieśni godowe są słyszalne jeszcze przed wschodem słońca.

Kiedy na tokowisku pojawiają się gdaczące samice, koguty zlatują na ziemię i kontynuują swoje zaloty, od czasu do czasu przeganiając słabszego konkurenta z areny tokowej. Samce przyjmują charakterystyczną pozę z wyciągniętą szyją, rozłożonym ogonem, napuszonymi piórami i opuszczonymi skrzydłami. Zwykle rozlatują się po rozwidnieniu. W kulminacyjnym momencie toków nie przerywają jednak swej pieśni nawet w ciągu dnia. Kogut może powtórzyć miłosne arie nawet 200 razy w ciągu jednego poranka. Pieśń głuszca trwa ok. 10 sekund i złożona jest z 4 faz: klapania, trelowania, korkowania i szlifowania. Co ciekawe, podczas fazy szlifowania samce na chwilę głuchną i jest to najlepszy moment, aby obserwator mógł podejść bliżej do tego ostrożnego i płochliwego ptaka. - czytamy w komunikacie.

Te ptaki unikają kontaktów z ludźmi, a populacje coraz częściej przenoszą się na tereny wyżej położone. Obecnie występują w północnej Europie i Azji środkowej. W Polsce również możemy je zobaczyć - w całym kraju zamieszkuje obecnie około 600 osobników - między innymi na terenach Lasów Janowskich, Puszczy Solskiej i Augustowskiej, lasach Beskidu Śląskiego i Żywieckiego, Gorcach i Tatrach, a także w Sudetach i Borach Dolnośląskich, chociaż kiedyś było ich u nas więcej.

Jeszcze na początku XIX wieku głuszce były liczne w lasach Beskidów i Karpat oraz w wielu puszczach Polski. Zmniejszanie się areału i liczebności populacji spowodowane wieloma czynnikami obserwowano przez całą drugą połowę XX w. Mimo to głuszec, podobnie jak cietrzew, był w Polsce gatunkiem łownym aż do 1995 roku. Nadmierny odstrzał oraz zanikanie puszcz na rzecz lasów intensywnie zagospodarowanych doprowadziły do tak wysokiego spadku liczebności, że na początku XX wieku w żadnej puszczy w środkowej części Polski głuszce już nie występowały. Z tego powodu kuraki te zostały wpisane do „Polskiej czerwonej księgi zwierząt”, a ich występowanie kwalifikuje dany obszar do ochrony w ramach sieci Natura 2000. Ptaki objęte są też ścisłą czynną ochroną gatunkową i strefową. Tokowiska otoczone są całoroczną strefą ochronną o promieniu 200 m, która od lutego do czerwca zwiększa się do 500 m. Lasy Państwowe prowadzą też monitoring głuszców oraz polujących na nie drapieżników, przystosowują dla nich nowe siedliska. W nadleśnictwach Wisła i Leżajsk powstały hodowle, z których pozyskane ptaki są wprowadzane do środowiska. Mimo to w ostatnich dziesięcioleciach liczebność głuszców nie wzrasta znacząco. - czytamy.