Bolesław Biegas w Płocku. Zobacz wystawę w Spichlerzu [FOTO]

Eksponowanych jest 57 obiektów (40 rzeźb gipsowych, 3 rzeźby w brązie, 13 obrazów oraz oryginalna tkanina z ornamentem wykonanym wg. projektu Biegasa). Z pośród wymienionych obiektów 4 są własnością Muzeum Mazowieckiego w Płocku a pozostałe 53 są z kolekcji Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego/Biblioteki Polskiej w Paryżu.

Bolesław Biegas to jeden z najbardziej oryginalnych polskich rzeźbiarzy i malarzy nurtu symbolistycznego.

Urodzony w 1877 r. w Koziczynie pod Ciechanowem w ubogiej chłopskiej rodzinie, dzieciństwo spędził na mazowieckiej wsi. Jego talent artystyczny został dostrzeżony przez księdza Aleksandra Rzewnickiego, który wysłał Biegasa na nauki do warszawskiego rzeźbiarza Antoniego Panasiuka. Jego kolejnymi protektorami byli ciechanowski mecenas sztuki Franciszek Rajkowski oraz Aleksander Świętochowski, pisarz i filozof, któremu Biegas jawił się jako samorodny talent rzeźby. Dzięki Świętochowskiemu zebrano fundusze na edukację artysty w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, został on jednak z niej usunięty za wykonanie rzeźby „Księgi życia” o syntetycznej, silnie zgeometryzowanej formie. Zagraniczna krytyka była bardziej przychylna jego twórczości, na co wskazują znakomite recenzje zebrane podczas udziału w X Wystawie Wiedeńskiej Secesji w 1901 r. Prezentował też swoje rzeźby na warszawskim Salonie Krywulta oraz w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, dzięki stypendium którego wyjechał do Paryża i pozostał do końca życia. Tworzył tam wspierany finansowo przez nowych mecenasów, baronostwo Henryka i Jadwigę Trütschelów. Zyskał uznanie w kręgu symbolistów francuskich, a jego prace wystawiane były w licznych odsłonach Salonu Niezależnych, Salonu Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych i Salonu Jesiennego. Zmarł w 1954 roku, został pochowany na cmentarzu emigracji polskiej w Montmorency, w grobowcu Towarzystwa Historyczno-Literackiego, którego członkiem został pod koniec życia.

Rzeźba Biegasa ulegała m.in. wpływom filozofii Stanisława Przybyszewskiego. To z inspiracji jego utworami tworzył alegoryczno-symboliczne prace poruszające kwestie ludzkiej egzystencji. Równolegle, tworzył rzeźby o syntetycznej, zgeometryzowanej formie. Ok. 1900r. zaczął uprawiać malarstwo, początkowo inspirując się Wyspiańskim, później wykształcił charakterystyczny styl widoczny w cyklu „portretów sferycznych”, satyrycznym malarstwie politycznym, obrazach przedstawiających przestylizowane postaci mitologiczne Tytanid i Tytanów, cyklu "Mistyka nieskończoności" czy serii „Wampiry wojny”.